کودک نمی‌تواند «نه» بشنود
* به‌محض شنیدن
تقاضای کودک، «نه» نگویید. ابتدا بررسی کنید، اگر دلیلی منطقی داشتید، «نه» بگویید
و اگر دلیلی ندارید یا قبول کنید و یا قول دقیقی برای آینده به او بدهید.
*
به‌صورت پرسشی پاسخ ندهید؛ برای مثال اگر کودک بستنی خواست نگویید «فکر نمی‌کنی
نزدیک شامه!» بلکه بگویید «نه!»
* به‌گونه‌ای پاسخ ندهید که مجبور به بحث کردن
شوید؛ برای «نه» گفتن خیلی دلیل نیاورید تا کودک هم یکی‌یکی آن‌ها را رد کند و بحث
و جدل پیش بیاید.
* بعد از پاسخ روشن و کوتاه «نه»، چراها و نق‌زدن‌های کودک را
نادیده بگیرید.
* اگر نادیده گرفتن برایتان سخت است، بعد از هر بار نق زدن کودک،
جمله کوتاه آخر خود را البته با همان لحن، تکرار کنید. مثلاً «شکلات، بی شکلات!»
* عدم همکاری او را با محرومیت، تنبیه کنید. برای مثال او را به اتاقش بفرستید
و یا از تماشای برنامه کودک منعش کنید.
* به همکاری کودک امتیاز دهید؛ هر چند
امتیاز یک جایزه.[1]
پی نوشت :
1- ماهنامه
خانه خوبان، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، معاونت تربیتی
فرهنگی.