شاد کردن غمناک
امام على (علیه
السلام) فرمودند: مِنْ کَفّاراتِ الذُّنوبِ الْعِظامِ، اِغاثَةُ الْمَلْهوفِ وَ
التَّنْفیسُ عَنِ الْمَکْروبِ؛ یارى رساندن ستمدیده فریادخواه و شادکردن غمناک، از
کفّاره‌هاى گناهان بزرگ است. بنابراین اموری مانند کاریابی برای افراد بی کار، ضامن
شدن برای مؤمنان، واسطه در ازدواج، عیادت از مریض، دفاع از مظلوم، مشاوره دادن
متخصص به افراد رنجور، و... سبب کفاره گناهان می‌شود. (1)
نیز امام علی فرمودند:
ما زالَتْ نِعْمَةٌ وَ لا نَضارَةُ عَیْشٍ اِلاّ بِذُنوبٍ اجْتَرَحوا، اِنَّ اللّهَ
لَیْسَ بِظَـلاّمٍ لِلْعَبیدِ؛ هیچ نعمت و شادابى زندگى از دست نرفت، مگر به سبب
گناهانى که مرتکب شدند. همانا خداوند، به بندگان ستم نمى کند.
(2)
پی نوشت :
1. بحار
الأنوار، ج 75، ص 21، ح21.
2.خصال، ص 624.